همه کاره و هیچ کاره

مدت زیادیه که اینجا چیزی ننوشتم. خودم هم دقیقا نمی دونم چرا. شاید چون اون اتفاق های بزرگی که منتظر بودم بیافتن تا اینجا بنویسمشون، نیافتادن.
زندگی، خیلی معمولی تر از اونی که حدس می زدم ادامه داره. و من توی یک شهر گنده و بی در و پیکر به حیات خودم ادامه می دم. کلاسها در جریانه. روز به روز هم بهتر می شه. حرفه ای تر و تکنیکی تر. کلاسهای آقای خرقه پوش هم که البته یک خط در میون با حضور خودشون برگزار می شه، واقعا جالب و آموزنده است. کلی چیز یاد گرفتم.
از چند جا پیشنهاد کار داشتم؛ حوزه هنری تهران، به عنوان مسئول اتاق مونتاژ ازم دعوت به کار کرد. اما به خاطر حقوق کم، ردش کردم. از طرف چند شبکه ماهواره ای وابسته به جمهوری اسلامی که کارشون تبلیغ و ترویج دین اسلامه هم به عنوان تدوینگر دعوت شدم که باز هم به خاطر جو حاکم به محیط کار رد کردم. یک شرکت بین المللی که کارش برگزاری نمایشگاه های تخصصی دعوت شدم تا هر ماه براشون گزارش تصویری تهیه کنم. نمونه کار دادم بهشون و هنوز جوابی نرسیده. کارش هیچ وقت اولین انتخاب من نبوده، اما پول خوبی می دن! برای تدوین یک فیلم داستانی که برای پخش از شبکه چهار سیما آماده می شه هم بهم پیشنهاد شد. اونجا هم نمونه کارم رو دیدم و همچنان مشغول رای زنی هستیم!
امروز هم کلاس دارم و باید تا دو ساعت دیگه اونجا باشم.
پروژه هایی که اینجا به عنوان تکلیف انجام می دم، کم کم دارن شکل حرفه ای و قابل ارائه ای به خودشون می گیرن که می تونن نمونه کار های خوبی برای من باشن. قصد دارم چند تاشون رو روی You Tube بذارم. البته اگه دولت محترم دست از این فیلتراسیون مسخره بر داره.
امیدوارم از این به بعد زود به زود بتونم اینجا بنویسم. چون حس خوبی بهم می ده. از خانم بوعلی هم ممنونم که منو به نوشتن تشویق می کنن.